~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
आफ्रिकेतल्या ओबेडुधोबुडु देशात कम्प्युटर अलीकडेच पोहोचला. कम्प्युटरला 'तो' कम्प्युटर म्हणायचं की 'ती' कम्प्युटर, हे तिथल्या भाषातज्ज्ञांना समजेना. मग त्यांनी तज्ज्ञांची समिती नेमली.
तज्ज्ञ पुरुषांच्या गटाचं म्हणणं होतं की कम्प्युटरला 'ती' कम्प्युटरच म्हणायला हवं... कारण,
1. त्यांच्या निमात्याव्यतिरिक्त कोणालाही त्यांचं आंतरिक तर्कशास्त्र कळत नाही.
2. आपल्या 'जाती'च्या अन्य कम्प्युटर्सशी बोलताना जी भाषा वापरतात, ती इतरांना कळत नाही.
3. अगदी लहानात लहान चूकही प्रदीर्घ काळ त्यांच्या 'स्मरणा'त राहते.
4. कम्प्युटरखरेदीचा निर्णय झाला की लक्षात येते, आपण जवळपास मूळ नगाच्या किंमतीइतकीच रक्कम अॅक्सेसरीजवर खर्च करतो आहोत!!!
त्याचवेळी स्त्री तज्ज्ञ म्हणाल्या की कम्प्युटरला 'तो' कम्प्युटरच म्हणायला हवं... कारण,
1. माहिती पुष्कळ असली तरी ते इतरांच्या आज्ञावलीविना स्वत:हून काहीही करू शकत नाहीत.
2. त्यांना अडचणी सोडवण्यासाठी बनवलेलं असतं, पण, बहुतेकदा ते स्वत:च समस्या निर्माण करतात.
3. एक खरेदी करण्याचा निर्णय झाला की लगेच लक्षात येतं, आणखी थोडा वेळ थांबलो असतो, तर जरा बरं मॉडेल मिळालं असतं!!!
4. त्यांच्याशी काहीही करण्याआधी त्यांना 'ऑन' करावं लागतं.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
संता : मेरे पास आज गाडी है... बंगला है... पैसा है... तेरे पास क्या है...?
बंता : मेरे पास भी गाडी है... बंगला है... पैसा है हाईई!
संता : हायला मर गये... फीर माँ किसके पास है?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
चंपूराव : काल मुंबईत बर्फ पडला हो.
गंपूराव : कॉय्य सांगता कॉय??
चंपूराव : अरे काय खोटं बोलतो की काय..
गंपूराव : नाही तसं काही नाही, पण कधी, कुठे, केव्हा, कसं??
चंपूराव : काल संध्याकाळी साडेसातला, मरीन ड्राइव्हला
गंपूराव : काल? मरीन ड्रॉईव्हला?
चंपूराव : मग काय तर.. काल संध्याकाळी साडेसातला मरीन ड्राईव्हला एक माणूस सायकलवरून बर्फ घेऊन जात होता. त्याची सायकल कलंडली आणि...आणि बर्फ पडला....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
मुलगा- बाई साहेब मी अंधळा मुलगा आहें मला मदत करा.
बाई साहेबांना दया येते अन त्या त्याला १० रु. देतात. अन कुतुहलाने विचारतात.
काय रे ह्या पैशांचे काय करणार?
काय नाय.. मुलगा उत्तरला.. मी अन माझें ४-५ आंधळे मीत्र रात्री सिनेंमा बघायला जाणार आहे.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
बाबुराव अत्यंत तीरसट होते. ते एकदा बस मधें बसले.
कंडक्टर आल्यावर म्हणाले एक स्टेशन च तीकीट द्या.
'आहो पण बस जिमखान्यावर जाते.' कंडक्टर म्हणाला..
'मग मला काय सांगतोस ते त्या ड्रायव्हर ला सांग..' बाबुराव तीरसट पणें कंडक्टर ला म्हणालें........
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
तो- अरे माझा कुत्रा हरवला आहे, मी अप सेट आहे.
हा- एवढच ना मग तशी जाहीरात दे ना पेपरात..
तो- अरे पण कुत्र्याला वाचता येत नाही ना..
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
एकदा एका माणसाला कोस्टिपेसन चा त्रास असतो, तो डॉक्टरांकडे जातो.
पेशंन्ट:"डॉक्टर, मला अलीकडे होत नाही."
डॉक्टर: ठीक आहे, आजपासून पलिकडे बसून बघा. " फ़रक पडतो का?"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
जज : बोल मरण्यापुर्वि कोणती इच्छा आहे?
कैदी : माझ्या ऎवजी तुम्ही फ़ाशी जावे.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
भिमाबाईंना डॉक्टरांनी वजन कमी करण्यासाठी घोडदौडीचा सल्ला दिला.........महिनाभर रपेट केल्यावर त्यांनी वजन करुन पाहीले तर चक्क २० किलो कमी.........घोड्याच.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
दिर्घ अजाराने त्रासलेले अण्णा डॉ. कर्वेकडे जातात.
डॉ. कर्वे : तुमचे फ़ॅमिली डॉक्टर कोणते?
अण्णा : डॉ. देशपांडे.
डॉ. कर्वे : अहो, ते डॉक्टर मुर्खासारखा चुकीचा सल्ला देतात.
तुम्हाला कोणता दिला?
अण्णा : तुमच्याकडे जाण्याचा..........
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
शिक्षक : बादशहा अकबर ने कुठ पर्यंत राज्य केले ?
चिन्टु : पान नं. १७ ते ४२.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
शिक्षक : तुला एखद्या लढाइ बद्दलची महिती आहे का ?
चिन्टु : हो
शिक्षक : कोणत्या ?
चिन्टु : आई ने घरातल्या गोष्टी बाहेर सागयच्या नहीत असे सांगितले आहे .
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
विकी : बाबा मला दहा रुपये द्या लवकर, बाहेर एक गरीब माणुस सारख ओरोडतोय .
बाबा : काय ?
विकी : 'आइस क्रीम' घ्या 'आइस क्रीम'....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
एकदा एका हत्तीचं एका डासिणीवर (म्हणजे डासाची मादी) प्रेम जडलं. खूप दिवस दोघांचं अफेअर जोरात चाललं. सगळ्या जंगलात या प्रकरणाची चर्चा गाजत राहिली. अखेर हत्तीनं डासिणीच्या वडिलांना भेटून तिला रीतसर मागणी घातली. पण, तिच्या घरच्यांनी लग्नाला प्रचंड विरोध दर्शवला.... का?....
....
सांगा सांगा का?
अहो, ते म्हणाले, ''बाकी ठीक आहे, मुलाचे दात फार पुढे आहेत!''
तरीही, घरच्यांच्या विरोधाला न जुमानता दोघांनी लग्न केलं. पण, लग्नाच्या पहिल्या रात्रीच डासिणीचा मृत्यू झाला...
... का?...
...
विचार करा...
अहो, भलतेसलते विचार करू नका! हत्तीला रात्री 'गुडनाइट' लावून झोपायची सवय होती!!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
चौखुरे गुरुजी : १८६९ साली काय झालं?
नन्या : गांधीजींचा जन्म झाला.
चौ. गु. : आणि १८७३ साली काय झालं?
नन्या : गांधीजी चार वर्षांचे झाले!!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
चौखुरे गुरुजी वर्गाला उद्देशून म्हणाले, ''बाळांनो, वर्गात जर कुणाला सुसु लागली असेल, तर त्याने करंगळी वर करावी.''
नन्या एकदम 'ट्टॉक' करून उद्गारला, ''आयला, गुरुजी, करंगळी वर केली की थांबते सुसु?!!!!''
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
अमेरिकेहून परतलेला देसी अमेरिकन कसा ओळखावा? या काही खुणा.
१. दुधाच्या पाकिटावर त्यात किती टक्के चरबी आहे, याचा आकडा शोधतो.
२. 'झेड'ला 'झी' म्हणतो.
३. तारीख/ महिना/ वर्ष अशी तारीख न लिहिता महिना/ तारीख/ वर्ष अशी लिहितो.
३. इंडियन स्टँडर्ड टाइम आणि भारतीय रस्त्यांची स्थिती यांची सतत टर उडवतो.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
No comments:
Post a Comment